Seni sevmek; doğru kişiyle acı çekmeyi, yanlış olanla bal yemeye tercih etmekti...
Seni sevmek; özü yalan, her şeyi yalan dünyayı kendi gerçeklerimizle süsleyebilmekti...
Seni sevmek; yaşanmayı bekleyen koca bir ömür varken, ölümlerden ölüm beğenmekti...
Seni sevmek; kimi zaman acımasız bir kalp ağrısı, kimi zaman da o ağrıya tek çareydi...
Seni sevmek; kimi zaman tereddütsüz ateşe yürümek, kimi zaman da soğuk bir duş etkisiydi...
Seni sevmek; dayanacak gücümüzün kalmadığı anlarda bile, her güçlüğe göğüs gerebilmekti...
Seni sevmek; 'belki'leri, 'ama'ları, 'keşke'leri yok edip, her duada seni ilk sıraya koyabilmekti...
Yani seni sevmek; hem büyük bir acı, büyük zorluk; hem de başıma gelen en güzel, tek güzel şeydi...
İşte; kalemimin konuşabildiği, kelimelerin gücü yettiği kadarıyla, 'seni sevme'nin tarifi...
( Alıntıdır.. )
